Një glaciolog francez me përvojë ka paralajmëruar se akullnajat e Alpeve kanë humbur më shumë se gjysmën e vëllimit të tyre që nga fundi i shekullit të 19-të, duke theksuar ndikimin përshpejtues të ndryshimeve klimatike në vargmalin më të lartë të Evropës.
Në një intervistë si pjesë e raporteve speciale të Anadolu-t “Maja e Evropës: Alpet”, Sylvain Coutterand detajoi ndryshimet e thella që ndikojnë në rajonin e Alpeve të Francës. Ai theksoi një transformim të thellë në peizazhin e Alpeve.
Duke kujtuar vizitat e tij të verës së fëmijërisë në vitet 1970 dhe 1980 në Les Houches, një fshat në rajonin Auvergne-Rhone-Alpes pranë Chamonixit, ai tha se reshjet ishin të shpeshta, çdo dy ditë, duke mbajtur borën në lartësi të mëdha dhe duke lejuar akullnajat të përparojnë.
Sot, temperaturat në rritje janë shumë më të theksuara në vendpushimet e skive si në Chamonix të Francës dhe Zermatt të Zvicrës.
“Ndryshimi i klimës ndihet më intensivisht në male sesa gjetkë”, tha Coutterand.
Regjistrimet e temperaturës në Alpe datojnë që nga vitet 1880.
“Që nga fundi i shekullit të 19-të, akullnajat kanë humbur më shumë se 50 për qind të vëllimit të tyre”, theksoi ai.
Akullnajet e Alpeve filluan të tërhiqen nga shtrirjet e tyre maksimale të Epokës së Vogël të Akullnajeve rreth mesit të shekullit të 19-të, sipas rindërtimeve glaciologjike, me periudha të shkurtra stagnimi ose përparimi të përsëritur në shumë rajone gjatë viteve 1890, 1920 dhe 1970-1980.
Akullnajat në lartësi më të ulëta dhe ato më të vogla që atëherë janë zhdukur plotësisht.
– “Zhdukja e akullnajave po ndodh tani”
“Zhdukja e akullnajave po ndodh tani. Sipas modeleve, akullnajat ikonike si Mer de Glace mund të zhduken midis viteve 2060 dhe 2080. Jemi plotësisht në epokën e ndryshimeve klimatike, pa asnjë fund në horizont”, tha Coutterand.
Duke parë përpara, ai parashikoi sfida të rënda për prodhimin e energjisë hidroelektrike dhe për ftohjen e centraleve bërthamore për shkak të rrjedhës së reduktuar të ujit.
Vetëm në Luginën Chamonix, problemet e ardhshme të furnizimit me ujë duken të mëdha sapo akullnajat të zhduken.
“Brenda 100 vjetësh, pak akullnaja do të mbeten në Alpe, të kufizuara në majat më të larta si Mont Blanc ose Monte Rosa”, paralajmëroi Coutterand.
Coutterand shpjegoi se shkrirja e akullnajave po ndryshon bimësinë e rajonit, duke i mundësuar parazitëve të infektojnë pemët dhe të shkatërrojnë pyjet, duke shtuar se pemët e mëdha të bredhave në fushë po vdesin dhe po thahen.
Sipas glaciologut, brumbujt e lëvores që vendosen në këto pemë së pari përpijnë lëvoren, pastaj vetë trungun.
Ai theksoi se frenimi i emetimeve të gazrave serrë mund të shpëtojë ende shtresat e akullit të Antarktidës dhe Groenlandës.
