Kritika e fortë e një mendimtari musliman që kërkon të shkundë vetëdijen e muslimanëve
Nga Muhamed al-Ghazali
O ju të pakujdesshëm! Evropa dhe Amerika sot zotërojnë mekanizmat më të saktë për falsifikimin e historisë njerëzore: ata fshijnë atë që duan të fshijnë dhe konfirmojnë atë që duan të konfirmojnë. Dhe nëse ndonjë e vërtetë, pavarësisht tyre, megjithatë vërtetohet, ata përpiqen ta kufizojnë atë në rrethin më të ngushtë të mundshëm, derisa të kenë mundësinë ta fshijnë plotësisht atë nga vetëdija njerëzore.
Sot, ne e gjejmë veten në një garë me tiranët për të zbuluar të paktën një pjesë të asaj që është zbuluar nga krimet e kolonializmit dhe tragjeditë e fanatizmit, përpara se ata të arrijnë ta fshehin përsëri të gjithën nga njerëzit dhe pastaj të shfaqen midis tyre si modele të ndershmërisë dhe “duarve të pastra”.
Sot, sionizmi botëror ka hyrë në një marrëveshje me kolonializmin kryqtar. Ata janë dakordësuar për vrasjen e myslimanëve në Palestinë, për plaçkitjen e qyteteve dhe fshatrave të tyre. Anglia, Franca dhe Amerika ranë dakord për krijimin e një shteti hebre, pasi arabët muslimanë u dëbuan nga toka e tyre – me forcë ose me dinakëri. Dhe paqja midis këtyre dy palëve nuk është paqe midis dy feve, sepse fetë e Zotit nuk bëjnë aleanca të bazuara në vjedhje dhe gjakderdhje. Në fakt, është një aleancë bandash prej tregtarë skllevërish për të ndarë plaçkën, me shkeljen e plotë të të gjithë fisnikërisë dhe nderit.
Dhe këtu, instinktet për të vrarë janë zgjuar midis bijve të Izraelit, dhe “sakrifica” me të cilën hebrenjtë “e devotshëm” supozohet se i afrohen Zotit nuk është më një burrë i krishterë, siç ishte rasti në ngjarjen e mëparshme, por shumë muslimanë – burra, gra dhe fëmijë – lulja e vetë të rinjve arabë muslimanë.
Roli i kolonializmit kryqëzues në këtë masakër të re është se u vë një thikë në duart e atyre që supozohet se i afrohen Zotit me gjakun e kundërshtarëve të tyre; u jep atyre të gjitha mjetet e shkatërrimit dhe pastaj u thotë atyre: “Bëni çfarë të doni!” Dhe nëse viktimat e pafajshme rezistojnë dhe i shpëtojnë vdekjes, ajo vetë bie mbi ta, shtrëngon litarin, i përfundon dhe pastaj shpejt u drejtohet viktimave të tjera. A është e nevojshme të provohet kjo?! Dhe kur tragjedia mbaron, mediat e Evropës dhe Amerikës heshtin. Përkundrazi, Shtetet e Bashkuara të Amerikës marrin drejtimin e një fushate të re për të mbledhur ndihma për Izraelin, duke e paraqitur atë si shtetin e vetëm në Lindjen e Mesme që “meriton jetën”.
Nëse hajdutët vrasin zyrtarë amerikanë në ndonjë vend arab ose musliman, e gjithë bota ngrihet në këmbë dhe nuk qetësohet – as nuk do të qetësohet – derisa Shtetet e Bashkuara të Amerikës, nëse është e nevojshme, të përmbysin qeveritë dhe regjimet.
Gjaku amerikan është i shtrenjtë dhe i çmuar; ndërsa gjaku musliman është i vetmi që derdhet në tokë si shishe me bojë të kuqe. Për më tepër, është i vetmi që është organizuar për të mbledhur ndihma – si një nxitje për derdhjen e saj dhe si një nxitje për gjakderdhje edhe më të madhe. Ja se si na trajtojnë kolonizatorët, evropianë dhe amerikanë…
Kujtesa ime më çoi në vitin 1956, kur dëgjova në Kajro për mizoritë hebraike gjatë të ashtuquajturës Krizë të Suezit, kur Izraeli, në aleancë me Britaninë e Madhe dhe Francën, sulmoi Egjiptin dhe pushtoi përkohësisht Rripin e Gazës. Gjatë asaj periudhe, ndodhën krime të rënda kundër civilëve palestinezë, veçanërisht në Khan Yunis dhe Rafah.
Çfarë mund të pritet nga popujt që kanë degjeneruar deri në atë pikë sa janë bërë bisha, dhe më pas i kanë ngritur mizoritë e tyre në nivelin e doktrinës?
Lexova lajmet për zbulimin e gropave të vdekjes dhe më pas më pushtoi një ndjenjë e rëndë ankthi. Çfarë është kjo? Kjo është një gropë në të cilën ka rreth shtatëdhjetë trupa të therur të burrave të rinj muslimanë, të rrëmbyer nga banorët e Gazës. U zbuluan edhe shumë gropa të tjera, të mbushura me trupa. Baballarët dhe nënat qanin me dënesë ndërsa njihnin të dashurit e tyre.
Të qash apo të mos qash – çfarë vlere ka të ankohesh? Kushdo që nuk bëhet ujk, ujqërit do ta hanë. Dhe unë, me një buzëqeshje të hidhur dhe të dhimbshme, lexova për budallallëkun e disa sundimtarëve muslimanë në atë zonë të mjerë, të cilët u kërkojnë oficerëve të Kombeve të Bashkuara të fillojnë një hetim për këto krime.
Një hetim? A vazhdoni të kapeni pas përrallave dhe iluzioneve, dhe të prisni të mira nga ata që prodhojnë krime?
Zyrtarët e Kombeve të Bashkuara janë blerë prej kohësh me para ose me gra, ose urrejtja i ka çuar ata të vihen vullnetarisht në shërbim të shkatërrimit të Islamit dhe muslimanëve në këto rajone, madje edhe pa ryshfet.
Kjo është një luftë fetare, o ju të pakujdesshëm! Çdo gjë që lidhet me ju lejohet në të. Dhe mos prisni asgjë tjetër përveç një gjëje: që vrasësit tuaj të shpërblehen me një pushtet, zgjerim dhe konsolidim edhe më të madh të pushtetit.
Kolonializmi kryqtar ndjek me nxitim tekat e aleatit të tij, partnerit të tij të përkëdhelur, krijesës sioniste, e cila e ndihmon atë të shkatërrojë qenien islame në këtë pjesë të ndjeshme të botës. /tesheshi
