“Unë nuk kam asnjë dyshim se ateizmi ka rënë në tokën pjellore, sepse një pjesë e klasës fetare ka sjellë njeriun e rëndomtë për ta braktisur shpresën e drejtësisë së Allahut. Dyert e mëshirës së Tij, ja kanë mbyll dhe përplas para hundve të tyre. Dhe kështu ai shkon pas një mirazhi, ai beson se kjo është një oazë.
Disa muslimanë kanë marrë tashmë përsipër detyrën e priftit mesjetare. Nga Islami ata bënë një fe të përgjakshme, pasuesit e saj e kanë prezentuar islamin me sjellje të shëmtuara; një fe që përhap dhunë dhe demonizon mirësinë; një fe në të cilin gjatësia e flokëve apo thonjve është më e rëndësishme se lufta kundër egoizmit dhe imoralitetit.
Imazhi i vendeve islamike është shkatërruese: pasuria e njerëzve nuk është më i sigurt, në krye janë qeveritë tiranike, gratë nuk respektohen – nëse atyre ndonjëherë të drejtat ju jipen – rrugët janë plot me mbeturina, qytete të tëra janë ekonomikisht dhe moralisht degjeneruar, kaos dhe copëtim dominojnë në masë, etj
Dhe të ashtuquajturit njerëzit fetarë e shohin si obligim të tyre kryesor, për të luftuar gjëra të tilla si fotografin, muzikën, televizionet apo fytyrën e pambuluar.
Të rinjtë fillojnë të mendojnë se kthimi në Islam është një kthim në kohën e gurit. E ardhmja e një brezi të tërë është në rrezik.
A mund në të vërtetë t’i ja paraqesim këtë imazh të Islamit me krenari dikujt.?”
———
Shejkh Muhamed el-Gazali (Allahu e mëshiroftë)
