✍️- Thellë në mal, larg zhurmës së botës, ndodhej një shpellë që mbante një nga sekretet më të mahnitshme të historisë. Shtatë të rinj ikën me besimin e tyre në një Zot të vetmin nga brutaliteti dhe përndjekja e popullit të tyre. Zoti i strehoi në shpellë dhe i vendosi në një gjumë të gjatë, shekullor. Me ta, në hyrje të shpellës, ishte qeni i tyre besnik, i cili nuk i la për asnjë moment të vetmuar.
👈- Të rinjtë flinin atëher kur frymëmarrja e tyre u qetësua dhe kujdesi i Zotit nuk mungoi. Zoti i Plotfuqishëm në Kuran thotë:
“Dhe Ne do t’i kthejmë (rrotullojm) ata djathtas dhe majtas, dhe qeni i tyre do të shtrijë këmbët e përparme në hyrje.”
(El-Kehf: 18)
Merrni parasysh këtë skenë të saktë: të rinjtë duke u përplasur dhe rrotulluar në gjumë, ndërsa qeni i tyre qëndronte në vend, këmbët e tij të përparme të shtrira në hyrje sikur të ishte në roje.
🌴- Por pse po rrotulloheshin ata të rinjët, ndërsa qeni qëndronte në vend pa lëvizur?
Komentuesit e Kuranit kanë deklaruar se Zoti i rrotullonte trupat e të rinjve nga mëshira, në mënyrë që trupat e tyre të mos shkatërroheshin ose të konsumoheshin nga toka, dhe në mënyrë që ata të mos pësonin të njëjtin fat si një person që fle nga gjumi i zgjatur. Rrotullimi herë djathtas e herë majtas i të rinjëve këtu nuk ishte një lëvizje e rastësishme, por më tepër një providencë hyjnore që ruan trupin ashtu siç koha ruan shpirtin. Sa i përket qenit, nuk përmendet asnjë ndryshim apo rrotullim, sepse natyra e tij fizike nuk kërkon kujdesin që e kërkon trupi i njeriut. Po ashtu qeni ishte në hyrje të shpellës në një ajër të pastër që e pengonte atë të shkatrrohej ose të konsumohet nga toka.
🌴- Ka një kuptim më të thellë: qetësia e qenit ishte një shenjë mbrojtjeje dhe admirimi. Zoti kishte ndërmend që hyrja e shpellës të ishte një pamje që do të frymëzonte frikë në zemrat e atyre që i afroheshin, sikur ky qen i palëvizshëm, të ishte një roje e portës midis kësaj bote dhe jetës se përtejme, kohës së të rinjve që flinin në thellësitë e historisë. Ai mbeti me krahët e shtrirë në atë qëndrim mahnitës, duke përfunduar skenën e ruajtjes së plotë me të cilën Zoti i rrethoi të dashurit e Tij.
– Kështu, skena kombinonte lëvizjen dhe qetësinë:
Kthimi nga brenda në mënyrë që trupi të mund të ringjallej, dhe qetësia te dera në mënyrë që roja të qëndronte.
Kujdesi në fshehtësi, nderimi në publik.
Ndoshta kjo është një shenjë sublime: se besnikëria e vërtetë nuk harrohet dhe se Zoti e ngre statusin e besimtarëve, edhe nëse është një qen besnik që ndan udhëtimin e të drejtëve drejt përjetësisë.
Prof. ass. dr. Musa Vila
