Ka njerëz që sot, me gjithë atë që ndodh në Gaza, vazhdojnë të kërkojnë që palestinezët të dorëzojnë armët e tyre në emër të “paqes”.
Por a i kanë harruar ata mësimet e historisë? Apo kurrë nuk i kanë mësuar?
A e kujtoni Bosnjën?
• A kujtoni gjenocidin që ndodhi në zemër të Evropës në vitet ’90?
• Mbi 300,000 myslimanë boshnjakë u vranë.
• 60,000 gra e vajza u përdhunuan, disa prej tyre fëmijë.
• 1.5 milionë njerëz u dëbuan nga shtëpitë e tyre.
• 800 xhami u shkatërruan, përfshirë edhe ato të shekullit XVI.
• U dogj biblioteka historike e Sarajevës. U zhduk trashëgimia. U përdhos dinjiteti.
E gjitha kjo ndodhi para syve të botës.
Në një Evropë që fliste për të drejta dhe liri… por që refuzoi të ndërhyjë, duke e quajtur atë një “luftë civile”.
Çfarë ndodhi në Srebrenicë?
• Srebrenica ishte shpallur zonë e mbrojtur nga OKB-ja.
• Trupat holandeze ishin aty për të garantuar sigurinë e civilëve.
• Por nën presion dhe urdhra të sipërm, i detyruan myslimanët të dorëzojnë armët, duke u premtuar mbrojtje.
Pasi popullsia ishte çarmatosur plotësisht, ndodhi kasaphana:
• 12,000 meshkuj u ndanë nga gratë dhe fëmijët.
• U masakruan sistematikisht, me gjakftohtësi.
• Disa prej tyre u torturuan, u përdhosën, dhe pastaj u therën.
• Të tjerët u detyruan të shohin vrasjen e të afërmve të tyre.
Kur historia nuk mësohet, ajo përsëritet
Sot, kur dikush fton popullin e Gazës që të dorëzojë armët për të shpëtuar, duhet të pyesim:
Për t’u shpëtuar nga kush? Nga ata që i kanë rrethuar, uritur, bombarduar dhe zhdukur për dekada?
Kujtoni:
• Sabra dhe Shatila: kur të paarmatosurit u therën në kampet palestineze.
• Masakrat në Bregun Perëndimor: pas çdo tërheqjeje.
• Përdhunimet dhe vrasjet në Bosnjë: pas çarmatosjes.
A nuk mjafton që sot njerëzit në Gaza po vdesin nga uria, ndërsa bota hesht?
A nuk është kjo një përsëritje e asaj që ndodhi në Bosnje, thjesht me mjete më moderne dhe me hipokrizi më të sofistikuar?
Mësimi që nuk duhet harruar
Në Bosnje, serbët zgjodhën të vrasin imamët, profesorët, dijetarët dhe udhëheqësit e komuniteteve. Ata që ruanin shpirtin e popullit.
Sepse çdo popull që nuk ka zë dhe mendje, është më i lehtë për t’u fshirë.
Po kështu vepron edhe sot armiku në Gaza.
Dhe për fat të keq, ka ende njerëz që e fajësojnë viktimën, ndërsa armikut i ofrojnë “siguri” dhe “normalizim”.
A ka mbetur ndërgjegje?
A duhet të përsërisim të njëjtat gabime për të mësuar?
A është çarmatosja e popullit që ndodhet nën pushtim, zgjidhje apo fillimi i fundit të tij?
A ka mbetur ende nder, dinjitet dhe vetëdije në botën arabe dhe islame?
Lutja jonë
O Allah, ruaji njerëzit e Gazës nga pabesia e atyre që i lanë vetëm.
Ruaji nga hipokrizia e atyre që flasin për paqe, por i shërbejnë pushtimit.
Mos e shuaj dritën e këtij populli që ende qëndron, edhe kur bota është në gjunjë.
Shkruar nga: Fahmi Huvejdi
