Ministria e Jashtme e Azerbajxhanit ka kritikuar presidentin francez Emmanuel Macron për “pikëpamjet e tij të njëanshme” mbi procesin e paqes në Karabak.
Në një deklaratë të lëshuar të hënën, Hajizada akuzoi Macronin për paraqitjen e pikëpamjeve të njëanshme që minojnë procesin e vazhdueshëm të paqes në rajon, ndërsa dyshohet se favorizon Armeninë.
Hajizada theksoi: “Pikëpamjet e njëanshme të Presidentit Macron të përsëritura gjatë Konferencës së Ambasadorëve të 28 gushtit minojnë procesin e paqes, duke krijuar përshtypje të gabuar për situatën aktuale në rajon dhe duke mbrojtur në mënyrë të njëanshme Armeninë”.
Zëdhënësi më tej vuri në dukje se komentet e Macron ishin tregues të asaj që Azerbajxhani e sheh si një “politikë të gabuar” nga ana e Francës. Ai vuri në dukje se dënimi i Francës i Luftës Patriotike 44-ditore të Azerbajxhanit, që çoi në çlirimin e territoreve të Azerbajxhanit, është në kundërshtim me Kartën e OKB-së dhe të drejtën ndërkombëtare. Hajizada kritikoi gjithashtu Francën për gjoja dështimin për të dënuar aktet e okupimit dhe agresionit të Armenisë kundër Azerbajxhanit gjatë tre dekadave të fundit, si dhe për mos adresimin e situatës humanitare të deri në 1 milion refugjatëve dhe personave të zhvendosur brenda vendit (PZHBV) nga Azerbajxhani.
Hajizada tha: “Shprehjet si ‘korridori humanitar i Lachin’ nga presidenti francez, si dhe narrativa shtrënguese është e papranueshme dhe është mosrespektim për integritetin territorial dhe sovranitetin e Azerbajxhanit”. Ai vazhdoi të nënvizoi përpjekjet e Azerbajxhanit për të lehtësuar kalimin e banorëve armenë përmes rrugës Lachin dhe pikës kufitare në baza ditore, duke ofruar gjithashtu rrugë alternative për transportin e mallrave. Hajizada akuzoi Armeninë për politizimin e këtyre përpjekjeve dhe pengimin e zbatimit të marrëveshjeve të arritura më parë në gusht.
Zëdhënësi vuri gjithashtu në pikëpyetje angazhimin e Francës për paqen dhe sigurinë në rajon. Ai vuri në dukje: “Do të ishte më e dobishme që Franca, e cila deklaron se në Pragë ishin autorë të misionit të BE-së dhe iniciativës për njohjen e kufijve të njëri-tjetrit sipas Deklaratës Alma-Ata të vitit 1991, t’i përgjigjej pyetjes pse nuk dolën me nisma të tilla për gati 30 vjet, kur territoret e Azerbajxhanit ishin nën okupim”.
Hajizada përfundoi duke pohuar vendosmërinë e Azerbajxhanit për të garantuar paqen dhe sigurinë në rajon dhe tha se çdo ndërhyrje e jashtme që pengon këtë proces do të kundërshtohet me vendosmëri.
Konflikti mbi Nagorno-Karabakh është një mosmarrëveshje e gjatë midis Azerbajxhanit dhe Armenisë. Rajoni njihet ndërkombëtarisht si pjesë e Azerbajxhanit, por kontrollohet nga armenët etnikë.
Konflikti u përshkallëzua në një luftë në shkallë të gjerë në fillim të viteve 1990 pas shpërbërjes së Bashkimit Sovjetik. Lufta përfundoi me një armëpushim në vitin 1994, por konflikti ka mbetur i pazgjidhur.
Në vitin 2020, konflikti u rindez, duke çuar në një luftë 44-ditore. Azerbajxhani doli fitimtar nga lufta, duke rimarrë pjesën më të madhe të territorit që kishte qenë nën kontrollin armen.
Që atëherë, të dy vendet kanë rënë dakord për një sërë marrëveshjesh paqeje, por procesi ka qenë i ngadaltë dhe i vështirë. /mesazhi
