-Grumbullohen me miliona njerëz për të përcjellur një shfaqje të shthurur muzikore apo filmatografi, ndërsa lëjnë bosh sallat e biblotekave e hollet e universiteteve që shpërndajnë dritë e dituri!
-Qajnë me dënesë për ngordhjen e një kafshe që e kanë bërë si “anëtar” në familje, ndërsa “durojnë” pa masë e s’derdhin lotin për vdekjen e mijëra njerëzve mizorisht e në pafajësi.!
-Duartrokasin me ngazëllim për fjalët e një injoranti “me nam”, por kursehen e s’çelin gojën për të përshëndetur fjalën e një të dijshmi të harruar në shoqëri!
-Kalojnë me orë të tëra me shoqëri e nëpër kafiteri, por me prindër takohen vetëm me termine e sa për syefaqësi!
Zot i Madh, na ndihmo që të bëjmë më humane këtë botë edhe këtë shoqëri!
Nga: Prof. Driton Arifi
