– Kjo ngjarje është një nga historitë më të mëdha të përmendura nga Zoti në Librin e Tij të Shenjtë Kuranin. Zoti i kushtoi asaj një kapitull të tërë, Suren Merjem, dhe në një ajet tjetër, Ai e quajti atë “Zonja e Grave të Xhenetit”. Ai e ngriti statusin e Merjemes (Marisë) për shkak të pastërtisë dhe përkushtimit të saj, dhe Ai e dalloi atë mbi të gjitha gratë e botës. Zoti i Plotfuqishëm tha: “Dhe kur melaqet thanë: “O Merjem, me të vërtetë Zoti të ka dalluar ty ( me besim dhe karakter) dhe të ka pastruar (nga shpifjet hebreje) dhe të ka lartësuar mbi gratë e botës.” (Al Imran: 42).
– Merjemja ishte nga një familje profetike; ajo ishte bija e Imranit, dhe xhaxhallarët e saj ishin Haruni dhe Musa, paqja qoftë mbi të dy. Nëna e saj e dedikoi atë në shërbim të Tempullit në Jerusalem. Kur ajo lindi, ajo tha: “Përkujto kur gruaja e Imranit pat thënë: Zoti im, unë këtë që është në barkun tim, vendosa ta kushtoj thjesht vetëm pë shërbimin tëndë, prandaj pranoje prej meje. Me të vërtetë, Ti je Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdijshmi.” (Ali Imran: 35).
Nëna e Merjemes mendoi se kishte lindur djalë, por Zoti i dha asaj dhuratën e një vajze. Ajo tha: “Dhe mashkulli nuk është si femra.” (Ali Imran: 36). Kështu që ai e quajti Merjem dhe ia besoi Zekerijaut, paqja qoftë mbi të, për ta rritur atë në Tempullin e Jerusalemit. Sa herë që Zekeriahu hynte tek ajo, ai gjente ushqim nga Zoti tek ajo. Ai thoshte: “O Merjem, nga të erdhi kjo?” Ajo thoshte: “Është nga Zoti. Vërtet, Zoti furnizon kë të dojë pa llogari.” (Ali Imran: 37). Kjo ishte një nga shenjat e Zotit për të; Ai furnizonte atë nga ku të donte. Kjo llogaritet si nder për të dhe si dëshmi e vërtetësisë së saj.
– Kur Merjemja u rrit dhe iu përkushtua adhurimit në shenjtëroren e saj, ajo u largua nga njerëzit, duke mos folur me askënd përveç kur ishte absolutisht e nevojshme. Ajo jetoi në adhurim dhe pastërti, deri në atë pikë sa as djajtë nuk mund t’i afroheshin.
– Pastaj meleku xhibril, paqja qoftë mbi të, erdhi tek ajo. Ai iu shfaq asaj në formën e një burri të përsosur dhe ajo u tmerrua. Ajo tha: “Unë kërkoj strehim te i Gjithëmëshirshmi prej teje, nëse i frikësohesh Atij” (Merjem 18).
Ai meleku e qetësoi: “Unë jam vetëm një i dërguar i Zotit tënd për të të dhënë një djalë të pastër (Pejgamber).” (Merjem 19). Ajo pyeste veten se si mund të lindte kur nuk kishte burrë dhe askush nuk e kishte prekur në mënyrë të paligjshme. Ajo tha: “Si mund të kem unë djalë kur askush nuk më ka prekur dhe unë nuk jam e pandershme?” (Merjem 20).
Ai Xhibrili u përgjigj: “Kështu thotë Zoti yt. Kjo është e lehtë për Mua dhe Ne do ta bëjmë atë (djalin e krijuar pa baba) një shenjë për njerëzimin.” Dhe kjo ishte një mëshirë prej Tij dhe ishte një çështje e përcaktuar tashmë. (Merjem: 21) Pastaj Meleku Xhibril fryu në vrimat e rrobës së saj dhe ajo e ngjizi Isain, paqja qoftë mbi të, pa baba. Zoti e krijoi atë me një fjalë prej Tij: “Bëhu!” dhe ai u bë.
– Kur ndjeu peshën e shtatzënisë, doli nga shtëpia, nga frika se mos dikush mund ta shihte dhe të mendonte keq për të. Ajo shkoi në një vend të largët dhe kur e goditën dhimbjet e lindjes, ajo u kap pas trungut të një palme dhe tha: “Ah, sikur të kisha vdekur para kësaj dhe të isha harruar!” (Merjem: 23).
Pastaj Ai xhibrili e thirri nga poshtë: “Mos u pikëllo! Zoti yt ka siguruar poshtë teje një përrua.” (Merjem: 24).
Ai e frymëzoi të mbështetej në palmë dhe hurma të pjekura ranë mbi të. Ai i tha: “Ha, pi dhe qetsohu. Dhe nëse sheh ndonjë njeri, thuaj: “Vërtet, unë i jam betuar të Gjithëmëshirshmit!” “Do të agjëroj, kështu që nuk do të flas me asnjë njeri sot.” (Merjem: 26)
– Kur u kthye te populli i saj dhe ata e panë duke mbajtur një fëmijë, u habitën dhe thanë: “O Merjem, me të vërtetë ke bërë një (gjë të çuditshme) një punë shumë të keqe.” (Merjem: 27).
Por ajo nuk u përgjigj atyre. Në vend të kësaj, ajo tregoi me gisht nga Isa (Jezusi) fëmija, i lindur në djep, i cili foli me fuqinë e Zotit, duke thënë: “Vërtet, unë jam rob i Zotit. Ai më ka dhënë Librin dhe më ka bërë Pejgamber.” (Merjem: 30).
– Pastaj ai shpjegoi se Zoti i kishte dhënë urtësi kur ishte ende fëmijë, i kishte mësuar Teuratin, i kishte urdhëruar të falej dhe të jepte lëmoshë dhe e kishte urdhëruar të sillej mirë me nënën e tij. Ai nuk e bëri atë tiran apo njeri të mjerë. Ai tha: “Dhe paqja qoftë mbi mua në ditën kur Unë linda, dhe ditën që vdes, dhe ditën që ringjallem (nga varri i gjallë). (Merjem: 33].
Njerëzit u habitën dhe e dinin se kjo ishte një shenjë e mirësisë së Zotit dhe një deklaratë e pafajësisë së Merjemes nga çdo e keqe.
Isa a.s. (Jezusi), paqja qoftë mbi të, lindi pa baba, por ai nuk është zot, as bir i një zoti. Përkundrazi, ai është një robë i Zotit dhe një i dërguar fisnik. Zoti i Plotfuqishëm thotë: “Mesia, Isa-Jezusi, djali i Merjemes, ishte vetëm një i dërguar i Zotit dhe fjala e Tij që Ai ia drejtoi Merjemes dhe një shpirt [i krijuar me urdhër] prej Tij. Pra, besoni në Zotin dhe të dërguarit e Tij. Dhe mos thoni: “Tre”. Përmbahuni; është më mirë për ju. Zoti është vetëm një Zot. I Lartësuar është Ai nga të paturit bir. Atij i përket çdo gjë që është në qiej dhe çdo gjë që është në tokë. Dhe mjafton që Zoti është Rregullues i punëve.).(En-Nisa: 171)
– Zoti e dërgoi atë te Bijtë e Izraelit për t’i drejtuar ata. Ai i ringjall të vdekurit me lejen e Zotit, i shëron të verbërit dhe të lebrosurit, dhe i informon ata për atë që hanë dhe çfarë ruajnë në shtëpitë e tyre – e gjithë kjo është një shenjë e vërtetësisë së mesazhit të tij. Zoti i Plotfuqishëm tha: “Dhe (unë kam dërguar) një të dërguar te Bijtë e Izraelit, [duke thënë]: “Vërtet, unë ju kam nxitur me një shenjë nga Zoti juaj: që unë krijoj për ju nga balta pamjen e një zogu, pastaj i fryj asaj, dhe ai bëhet zog me lejen e Zotit. Dhe unë i shëroj të verbërit dhe të lebrosurit, dhe i ringjall të vdekurit me lejen e Zotit, dhe ju njoftoj për atë që hani dhe çfarë ruani në shtëpitë tuaja. Ju grumbulloni në shtëpitë tuaja. Vërtet, në këtë ka një shenjë për ju, nëse jeni besimtarë. (Al Imran: 49)
– Isa a.s. (Jezusi) paqja qoftë mbi të, i thirri njerëzit e tij që të adhuronin vetëm Zotin dhe ua ndaloi atyre të adhuronin atë. Por shumica e tyre nuk e besuan atë dhe thanë: “Ai është një magjistar gënjeshtar.” Ata gjithashtu thanë një shpifje të madhe kundër Merjemes. Kështu që Zoti i përgënjeshtroi ata, e pastroi Merjemen nga çdo e keqe dhe e ngriti Isaun a.s. pranë Vetes. Ata nuk e vranë atë. Zoti i Plotfuqishëm tha: “Ata nuk e vranë atë, as nuk e kryqëzuan, por u është dukur kështu atyre. Dhe me të vërtetë, ata që nuk pajtohen për këtë kanë dyshime për të. Ata nuk kanë dije për të përveçse ndjekjes së supozimeve.” Dhe ata nuk e vranë atë me siguri. (En-Nisa: 157) Dhe Ai tha: Përkundrazi, Allahu e ngriti atë pranë Vetes, dhe Allahu është I Lartësuar në Fuqi, i Urtë) (En-Nisa: 158). Dhe Zoti do ta zbresë Isain, birin e Merjemes, paqja qoftë mbi të, në fund të kohës. Ai do të sundojë sipas Sheriatit të Muhamedit, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, dhe ai do ta thyejë kryqin, do ta vrasë derrin dhe do ta shfuqizojë xhizjen (taksën e haraçit), në mënyrë që asgjë tjetër përveç Islamit të mos pranohet, siç transmetohet autentikisht në hadith: “Gjykimi do të vendoset, drejtësia do të zbresë, kryqi do të thyhet, derri do të vritet dhe pasuria do të vërshojë deri në atë masë sa askush nuk do ta pranojë atë.” (Transmetuar nga Buhariu dhe Muslimi).
– Merjemeja ishte ndër gratë më të devotshme dhe më të pastra. Ajo kurrë nuk u prek nga e keqja, as nuk njihte burrë. Përkundrazi, ajo ishte një adhuruese, e shkëputur nga jeta e kësaj bote, e përkushtuar ndaj Zotit të saj. Pejgamberi (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) tha: “Gratë më të mira të xhenetit janë Hatixhja, Fatimja, Asija gruaja e Faraonit dhe Merjem bija e Imranit.” (Transmetuar nga Ahmedi dhe Ibn Hibbani, dhe vërtetuar nga Albani).
Këto të katërta u emëruan për virtytin, vlerën, përkushtimin dhe pastërtinë e tyre. Merjemja u caktua posaçërisht si udhëheqësja e grave të Xhenetit, siç transmetohet në mënyrë autentike nga Ebu Hurejra (Zoti qoftë i kënaqur me të) se Pejgamberi (paqja dhe bekimet qofshin mbi të) tha: “Udhëheqësja e grave të xhenetit është Merjem bija e Imranit.” (Transmetuar nga El-Buhariu në El-Adab El-Mufrad, dhe vërtetuar nga Albani).
– Zoti e ka ndaluar t’i atribuohet Merjemes ose Isaut (Jezusit) diçka që do të kompromentonte pastërtinë e tyre ose robërinë e tyre ndaj Tij. Ai, i Lartësuari, tha: “Mesihu, biri i Merjemes, ishte vetëm një i dërguar; para tij kishte shumë të dërguar të tjerë. Dhe nëna e tij ishte një grua e vërtetë. Të dy hanin ushqim. Shiko se si ua sqarojmë Ne shenjat atyre, pastaj shiko se si janë të mashtruar.” (El-Maide: 75). Ai sqaroi se Isau (Jezusi) dhe Merjemja hanin ushqim si të gjithë qeniet e tjera njerëzore, dhe për këtë arsye nuk posedonin shenjtëri fizike. Përkundrazi, ata ishin shërbëtorë të Zotit, të nderuar nga bindja e tyre, jo nga hyjnia apo birësimi.
– Ndër mësimet më të mëdha në historinë e Merjemes është se pastërtia dhe përkushtimi e ngrenë një person, se Zoti e zbulon të vërtetën edhe pas një kohe, dhe se askush nuk ka justifikim për të mohuar një pejgamber ose për të shpifur një grua të pastër.
Zoti e mbrojti Merjemen (Marijen) nga gjuhët e shpifësve dhe e bëri historinë e saj të përjetshme në Librin e Tij Kuranin, që të lexohet nga besimtarët deri në Ditën e Gjykimit, në mënyrë që ata të mësojnë prej saj dhe të dinë se kushdo që i frikësohet Zotit, Ai do ta mbrojë atë, dhe kushdo që është i sinqertë me Zotin e tij, Ai do t’i japë fitoren.
Prof. ass. dr. Musa Vila
