Raporti ku rezistenca palestineze qartëson botën rreth një date dhe ç’erdhi më pas…
Hamasi publikoi këto ditë raportin e tij të dytë mbi operacionin “Furia Al-Aksa”.
Dokumenti, i titulluar “Narativa jonë: Furia Al-Aksa – Dy vjet këmbëngulje dhe vullnet për çlirim”, detajon kontekstet dhe arsyet që e çuan lëvizjen palestineze dhe krahun e saj ushtarak, Brigadat Izz ad-Din al-Qassam, të kryenin operacionin ushtarak ofensiv më të paharrueshëm në historinë e konfliktit palestinezo-izraelit.
“Operacioni Al-Aksa nuk ishte vetëm një ngjarje ushtarake, por një moment rilindjeje të lavdishme, rizgjimi i një vetëdije të lirë dhe të vërtetë, pa mashtrim ose falsifikim”, thuhet në raportin e Hamasit, i cili përbëhet nga tetë kapituj, që mbulojnë motivet dhe kontekstin e përgjithshëm, datën e sulmit, hetimin e rezultatit të tij, rrjedhën e luftës në Gaza, përpjekjet për të ndaluar agresionin, planin e Presidentit të SHBA-së Donald Trump dhe atë që e përshkroi si arritjet e “Operacionit Al-Aksa” dhe prioritetet për fazën tjetër.
Motivet dhe kontekstet
Në kapitullin e parë, Hamasi paraqiti versionin e tij të ngjarjeve, duke argumentuar se 7 tetori 2023 nuk ishte fillimi i një lufte, por më tepër pasojë e natyrshme e një pushtimi që ka zgjatur që nga viti 1948, gjatë të cilit populli palestinez i është nënshtruar zhvendosjes dhe shtypjes nga pushtimi izraelit për 77 vjet. Hamasi shpjegoi se operacioni “Furia Al-Aksa” erdhi brenda kornizës së rezistencës legjitime të zhvilluar nga palestinezët kundër pushtimit izraelit, i cili arriti kulmin nën atë që e përshkroi si një qeveri fashiste e krahut të djathtë, dhe në përgjigje të një sfide strategjike që kërcënon të gjithë kauzën palestineze.
Dokumenti trajton dështimin e procesit të zgjidhjes politike, duke e mbajtur pushtimin izraelit përgjegjës për minimin sistematik të tij dhe përdorimin e tij si një mbulesë për zgjerimin e vazhdueshëm të judaizmit dhe vendbanimeve.
Në kapitullin e dytë, Hamasi trajtoi atë që e quajti “Dita e Lavdishme e Kalimit”, duke argumentuar se operacioni nuk ishte një aventurë apo një akt impulsiv, por një hap i llogaritur që synonte korrigjimin e rrjedhës historike të konfliktit me pushtimin. Hamasi mohon kategorikisht se ka shënjestruar civilë gjatë sulmit të 7 tetorit, duke theksuar se “vrasja e civilëve nuk është pjesë e ideologjisë apo vlerave të tij”. Ai gjithashtu shprehu gatishmërinë e tij për të bashkëpunuar me një hetim të pavarur ndërkombëtar për incidentin, me kusht që të hetohen edhe krimet e kryera kundër palestinezëve në Rripin e Gazës.
Raporti gjithashtu vuri në dukje se operacioni kishte hasur në një mbështetje të paparë popullore palestineze dhe ishte bërë një simbol i unitetit rreth opsionit të rezistencës.
“Beteja e ‘Furia Al-Aksa’ arriti përfitime të rëndësishme strategjike për popullin palestinez dhe rezistencën, pasi forcat palestineze arritën të ndryshonin ekuacionin e konfliktit në terren pas viteve të tëra rrethimi dhe agresioni. Operacioni riktheu besimin në shoqërinë palestineze në aftësinë e rezistencës për të mbrojtur tokën dhe Jerusalemin dhe për të mbrojtur civilët, dhe shkatërroi imazhin stereotipik të ushtrisë izraelite si ‘e pamposhtur’. Arritjet ushtarake përfshinin marrjen e kontrollit të pozicioneve të ndjeshme të armikut dhe shkaktimin e viktimave të drejtpërdrejta ndaj ushtarëve izraelitë, me çmontimin e disa prej linjave mbrojtëse që rrethojnë Rripin e Gazës. Këto arritje nuk u kufizuan vetëm në aspektin ushtarak, por gjithashtu forcuan unitetin e shoqërisë palestineze, duke konfirmuar aftësinë e lëvizjes për t’u organizuar dhe koordinuar përballë sfidave të mëdha, pavarësisht shkallës së shkatërrimit dhe humbjeve të rënda njerëzore”, thuhet në raport.
Rrjedha në Gaza
Lëvizja ka dokumentuar vdekjen e më shumë se 67,000 palestinezëve, përfshirë mijëra fëmijë dhe gra, me rreth 170,000 të plagosur dhe mijëra të burgosur palestinezë në burgjet izraelite. “Izraeli reagoi me një mentalitet përjashtues që u mohoi aspektin njerëzor palestinezëve.” Në të kundërt, Hamasi theksoi qëndrueshmërinë dhe unitetin e shoqërisë palestineze, refuzimin e saj të planeve të zhvendosjes dhe kthimin e qindra mijëra njerëzve në Rripin verior të Gazës pavarësisht shkatërrimit. Ai gjithashtu theksoi efektin e rezistencës, e cila e lodhi ushtrinë izraelite dhe e pengoi atë të arrinte një fitore vendimtare, e cila përfundimisht çoi në një armëpushim.
Dokumenti trajton më tej humbjet e konsiderueshme njerëzore dhe ekonomike të pësuara nga pushtimi, dhe rolin e drejtpërdrejtë amerikan në mbështetjen e luftës, bazuar në deklaratat e Shefit të Shtabit të Ushtrisë Izraelite, Eyal Zamir, i cili pranoi vdekjen e 5,042 ushtarëve, së bashku me raportet mjekësore që tregojnë vrasjen e rreth 13,000 izraelitëve në Gaza, Liban dhe Bregun Perëndimor.
Kapitulli i katërt i dokumentit i referohet përpjekjeve të vazhdueshme që Hamasi, në koordinim me fraksionet e rezistencës dhe në bashkëpunim me ndërmjetësuesit, ka bërë për të ndaluar vrasjet, masakrat dhe shkatërrimin në Gaza, duke akuzuar kreun e qeverisë pushtuese, Benjamin Netanyahu, për vonesë dhe refuzim të iniciativave.
Në kapitujt pesë deri në tetë, Hamasi renditi ato që i quajti arritjet e “Furia Al-Aksa”, duke theksuar riafirmimin e qëndrueshmërisë së popullit palestinez dhe pamundësinë e nënshtrimit të tyre, si dhe kthimin e çështjes palestineze në plan të parë të skenës globale pas përpjekjeve për ta zhdukur atë përmes normalizimit.
“Beteja shënoi një pikë kthese në ndërgjegjësimin ndërkombëtar për çështjen palestineze. Ajo i demonstroi botës forcën dhe qëndrueshmërinë e rezistencës palestineze dhe hodhi poshtë shumë nga pretendimet e Izraelit për dominim ushtarak dhe politik në rajon. Këto arritje shërbejnë si një nxitje për të forcuar përgatitjet e ardhshme të lëvizjes dhe për të vazhduar mbrojtjen e të drejtave kombëtare, me theks në mbrojtjen e civilëve dhe arritjen e fitoreve të qëndrueshme politike dhe ushtarake.”
Hamasi e përfundoi rrëfimin e tij duke deklaruar se pjesëmarrja e tij në përfaqësimin popullor dhe vendimmarrjen politike është një e drejtë e natyrshme që nuk pranon kujdestari të jashtme dhe se asnjë alternativë e imponuar nuk mund t’i imponohet vullnetit të popullit palestinez.
Hamasi paralajmëroi gjithashtu për nevojën që Izraeli të tërhiqet nga Rripi i Gazës, të nisë një proces të plotë rindërtimi dhe të vazhdojë të ofrojë të gjithë kujdesin dhe mbështetjen e nevojshme për Rripin, si dhe të zbatojë programe ndihme emergjente për të siguruar strehim, ushqim, ujë dhe ilaçe.
Ekziston gjithashtu nevoja për një administratë palestineze të udhëhequr nga i gjithë entiteti kombëtar pa përjashtuar askënd dhe duke këmbëngulur në një vendim të pavarur palestinez. Pa përmendur nevojën për të mbrojtur Jerusalemin dhe vendet e shenjta, për të riorganizuar situatën e brendshme, për të kundërshtuar normalizimin dhe për të forcuar narrativën palestineze, si dhe për të forcuar marrëdhëniet diplomatike dhe ndërkombëtare. /tesheshi
