Një imam nga Gaza tregon : “në safin e parë, menjëherë pas meje, shpesh falej një djalosh, me sindromin Down, u mësova me atë, edhe pse shkonte në ruku dhe sexhde para meje.
Në një taravi, kur unë thoja : “Semi’a Allahu limen hamideh”, “Na dëgjoj Ai, të Cilin e falënderojmë”, ky djalosh thoshte : “Edhe mua më dëgjo o Zoti im !”,
Gjersa në secilën sexhde thoshte me zë : “unë të dua Ty, o Zoti im !”
Kisha përshtypjen, së ky djalosh është duke e adhuruar Allahun, sikur të ishte duke e shikuar Allahun, aq shumë kam qajtë sa që nuk mundja t’i fshihja lotët.
Pas namazit një shok më pyeti çfarë ndodhi : !?”
Iu përgjigja, për herë të parë , në jetë kam ndjenjë së pranë meje falet dikush, sikur të ishte duke e shikuar Allahun ”.
I tillë është ibadeti, i këtij djaloshi pa mëkate..
Po namazi im, e i yti ….. !❓
Nga: Armend I. Haxhiu
