Cilat do të realizohen së pari dhe pse? A është koha për “kthimin” e kundërt hebre në Evropë dhe Amerikë, kur dhe si?
Në vitin 1998, me rastin e festimit të izraelitëve të 50-vjetorit të themelimit të entitetit të tyre në tokat e uzurpuara palestineze, John Simpson, redaktori politik i rrjetit britanik BBC, përgatiti tre raporte televizive në terren që u transmetuan nga Channel One. Në atë kohë ato karakterizoheshin me një objektivitet dhe profesionalizëm të madh… Ata treguan se përmban shumicën e kontradiktave të brendshme të këtij entiteti (izraelit) dhe burimet e kërcënimit ekzistencial ndaj tij nëpërmjet takimeve me ngjyra të ndryshme të spektrit politik dhe ushtarak…, dhe si përfundim ai parashikoi se ai (dmth. entiteti izraelit) nuk beson se do ta ketë të vështirë të festojë njëqindvjetorin e themelimit të tij bashkë me popullin e tij.
Lexova një reportazh të kolegut dhe mikut Zuhair Andraos, botuar dje në “Rai Al-Youm”, në të cilin ai paraqet tre dëshmi, ose parashikime, nga tre ekspertë dhe analistë izraelitë…,:
1. Gjenerali në pension Shaul Arieli, një orientalist i specializuar në konfliktin arabo-izraelit, i cili botoi një artikull në gazetën “Haaretz” ku thoshte se lëvizja sioniste nuk kishte arritur të realizonte ëndrrën për të krijuar “një shtet demokratik izraelit. , me një shumicë hebreje, dhe ajo kohë nuk është në anën e Izraelit dhe se kjo teori ka rënë.”
2. Analisti veteran izraelit Ari Shavit, i cili botoi në të njëjtën gazetë një artikull (edhe më pesimist), ku thoshte se çfarë donte të thoshte: “Kemi kaluar pikën pa kthim dhe Izraeli po merr frymën e fundit dhe aty nuk ka shije për të jetuar në të dhe izraelitët e kanë kuptuar që kur erdhën në Palestinë se janë viktimë e një gënjeshtre të shpikur nga lëvizja sioniste.” Gjatë saj, ajo përdori gjithë dinakërinë e karakterit hebre kur e teproi Holokaustin. dhe e shfrytëzoi atë për të bindur botën se Palestina është një tokë pa popull dhe se tempulli i supozuar është nën Al-Aksa.” Ai e përfundoi artikullin e tij duke thënë: “Është koha të nisemi për në San Francisko ose Berlin”.
3. Në një artikull të shkrimtarit të majtë izraelit Gideon Levy, ai thotë: “Ne po përballemi me njerëzit(popullin) më të vështirë në histori (ka për qëllim Palestinezët) dhe procesi i vetë-shkatërrimit dhe sëmundja kanceroze izraelite kanë arritur në fazat e tyre përfundimtare. dhe nuk ka asnjë mënyrë për t’i kuruar ato me kupola hekuri, gardhe ose bomba bërthamore.”
Pika kryesore e kthesës që çoi në vizatimin e kësaj tabloje pesimiste nga këto figura izraelite është prania e lëvizjeve të rezistencës palestineze në Rripin e Gazës, dhe të tjera që po formohen në Bregun Perëndimor, plotësisht të pavarura nga qeveritë dhe vendet arabe, veçanërisht nga ato të ashtuquajturat: ‘’vendet e konfrontimit (më parë) që ngritën flamurin e dorëzimit dhe njohën e entitetit izraelit, u angazhuan në normalizim dhe bashkë me të produktin e tij të “shtrembëruar”, të cilin e quajti Organizata për Çlirimin e Palestinës, udhëheqja e së cilës ndoqi të njëjtën qasje, dmth. dorëzimi, normalizimi, mbrojtja e pushtimit dhe e kolonëve të tij dhe spiunimi i popullit të tij të nderuar e rezistent’’.
Teknologjia e raketave, inkubatori i boshtit të rezistencës të udhëhequr nga Irani, Siria dhe një pjesë e Irakut, Hezbollahu në Liban dhe AnsaruAllah në Jemen, është ajo që ndryshoi të gjitha ekuacionet ushtarake dhe politike në terren dhe i dha fund epërsisë izraelite që dikur zgjidhte luftërat me qeveritë arabe në orë, me vetë-armatosjen e saj dhe luftëtarët e saj trima.
Qeveria aktuale izraelite dhe paraardhësit e saj po përdorin kartën e “paqes Abraham” dhe normalizimin me qeveritë margjinale arabe për të mbuluar këtë pamje të zymtë, por edhe kjo kartë, pavarësisht hollësisë së saj, është ekspozuar si e rreme dhe ne jemi dëshmitarë të vizitës së parë të një president izraelit në Abu Dhabi që u prit nga raketat jemenase dhe nuk e dimë se si e ka fjetur natën e parë në kryeqytetin e Emirateve, nëntokë apo mbi tokë.
Basti sionist për fshirjen e kujtesës së brezave palestinezë dështoi mjerisht. Brezi i parë hodhi plumbin e parë të rezistencës në 1965 dhe zgjeroi rrethin pas disfatës së qershorit 1967. I dyti ndezi dy intifada, e para me gurë në 1987, dhe i dyti i armatosur në vitin 2000. Dhe këtu është gjenerata e tretë që ndez fitilin e një lufte raketash, dronësh, tunelesh dhe intifada. I treti është në bregun perendimor, dhe ai i fshehuri është më i madh.
Benjamin Netanyahu tha në një deklaratë që i atribuohet atij: “Unë do të përpiqem që Izraeli të arrijë 100 vjetorin e tij, sepse historia na mëson se jeta më e gjatë e çdo shteti për popullin hebre nuk zgjati më shumë se 80 vjet, (shteti Hasmonean). Netanyahu nuk do ta arrijë këtë ëndërr të tij, sepse ai do ta kalojë pjesën e mbetur të jetës së tij pas… ‘’grilave’’, dhe ata që erdhën pas tij ngjiten në pushtet me një zë të vetëm parlamentar arab tradhtar në Knesset.
Presidenti i ndjerë Jaser Arafat më tha disa ditë para kthimit të tij në Gaza në përputhje me Marrëveshjen e Oslos, të cilën unë e kundërshtova fuqishëm në korrik 1994, ndërsa ne po ecnim natën vonë rreth zyrës së tij në Bougurta, Tunizi, për t’i shpëtuar përgjimeve…: “Hebrenjtë do të ikin nga Palestina me frikë.” Si minjtë që ikin nga një anije që po fundoset, jo në kohën time sepse nuk do të jetoj deri në atë kohë, por në kohën tuaj…Është populli i të fuqishmëve, o Abari. ”
Cilat parashikime do të përmbushen para të tjerave: a parashikimi i kolegut britanik Simpson, apo gjeneral Arieli, apo veteranit Shavit, apo majtistit Levy, apo më në fund dëshmorit të ndjerë Jaser Arafat?!!
Përgjigjen ua lëmë ditëve në vijim, pasi e ardhmja është plot surpriza… dhe jemi në kulmin e optimizmit… dhe Zoti e di më së miri.
Shkruan: Abdel Bari Atwan, për https://www.raialyoum.com
(Marr nga : https://www.raialyoum.com/…عبد الباري عطوان) Përshtati:J.K.
