Një përhapje e procedurave kontroverse mjekësore, duke përfshirë mastektomitë e dyfishta, ngre shqetësimin për ndikimin afatgjatë në mirëqenien e të miturve.
Kur Chloe Cole ishte një 13-vjeçare, ajo filloi të merrte bllokues të pubertetit dhe hormone të seksit të kryqëzuar – një grup ilaçesh që vonojnë ndryshimet natyrore biologjike. Dy vjet më vonë, kirurgët ia hoqën gjoksin me një mastektomi të dyfishtë. Vetëm një mjek e paralajmëroi atë për pasojat e mundshme negative të operacionit. Ajo pendohet që nuk e ka dëgjuar këtë këshillë.
Chloe vuante nga disforia gjinore, një gjendje mjekësore në të cilën njerëzit nuk lidhen me seksin e tyre biologjik. Por, ekspertët thonë se fëmijët me këtë çrregullim shpesh rriten nga ankthi i tyre i lidhur me gjininë. Shpesh, ata janë viktima të konfuzionit të shkaktuar nga arsye të tjera si depresioni dhe çështjet e vetëvlerësimit.
Cole, tani 18 vjeçe, është një nga vajzat e shumta që kanë ‘detransicionuar’, duke thënë se vendimi i saj për t’u kthyer në djalë duke marrë ilaçe dhe operacione që ndryshojnë gjininë ishte i gabuar.
Cole dëshiron të bëhet nënë një ditë, por ajo mund të mos jetë në gjendje të japë kurrë gji.
“Diçka e bukur dhe unike femërore më është hequr përgjithmonë. Unë isha plotësisht e shëndetshme para kësaj”, tha ajo në një intervistë. “Unë isha thjesht një fëmijë.”
Këto vajza, prindërit e tyre dhe mjekët në shumë vende po ngrenë shqetësime për ndërhyrjet mjekësore të komplikuara dhe të paprovuara që u administrohen të miturve.
Terapitë kontroverse të ndryshimit të gjinisë janë vënë në qendër të vëmendjes në një kohë kur ka një shtytje nga prindërit e shqetësuar kundër normalizimit të diskutimeve të marrëdhënieve homoseksuale në shkollat fillore.
Në ShBA, Britaninë e Madhe dhe ekonomitë e tjera të ashtuquajtura të përparuara, fëmijët shpesh inkurajohen të zgjedhin ‘përemrat’ e tyre, gjë që në disa raste ka krijuar konfuzion në mendjet e tyre, thonë ekspertët.
Si përfunduam këtu?
Në dy dekadat e fundit, ideja e ‘kujdesit për afirmimin e gjinisë’ është bërë e përhapur në institucionet mjekësore ndërkombëtare. Në thelb thotë se nëse një djalë ose një vajzë është i hutuar për gjininë e tij ose të saj, ai ose ajo mund të zgjedhë ndërhyrjen mjekësore, e cila mund të përfshijë operacione.
Problemi është se pacientët janë shumë të rinj për të parashikuar pasojat e vendimit të tyre dhe mjekët nuk japin paralajmërime të mjaftueshme para fillimit të ‘trajtimit’.
“Nëse je 15-16 vjeç dhe po kryen një mastektomi, nuk je vërtet në moshën ku po mendon të kesh një fëmijë diku në të ardhmen. Ju nuk e dini se çfarë ka e ardhmja”, thotë dr. Karleen Gribble, e cila punon në Shkollën e Infermierisë dhe në Mamisë në Universitetin Western Sydney.
“Pesëmbëdhjetë vjet më vonë, ju keni një fëmijë dhe nuk keni gjoks, atëherë nuk mund të bëni asgjë për këtë sepse është një lloj vendimi përfundimtar. Nuk ka kthim prapa.”
Së fundmi, institucionet shëndetësore ku referohen fëmijët me disfori gjinore janë vënë nën vëzhgim.
Në shkurt, një ish-punonjëse e Qendrës Transgjinore të Universitetit të Uashingtonit në Spitalin e Fëmijëve St. Louis u kthye në një sinjalizues kur ajo shkroi një artikull ashpër, duke detajuar se si të miturit u vunë me nxitim në procedura të pakthyeshme mjekësore pa këshillim, pa paparalajmërime ose pa hetimin e duhur.
Fëmijët me probleme psikiatrike si çrregullimi i stresit post-traumatik (PTSD) dhe çrregullimi bipolar u diagnostikuan me disfori gjinore dhe u këshilluan t’i nënshtrohen operacionit, shkroi Jamie Reed në artikullin për The Free Press.
“Disa javë, dukej sikur pothuajse e gjithë ngarkesa jonë e çështjeve nuk ishte gjë tjetër veçse të rinj të shqetësuar.”
Infektimi social
Disa vite më parë, shumica e rasteve që trajtoheshin nga të ashtuquajturat klinika të tranzicionit përfshinin djem. Që nga viti 2015, numri i vajzave që kërkojnë ndërhyrje mjekësore është rritur me shpejtësi.
Në ShBA, diagnoza e disforisë gjinore u rrit tri herë në 40.000 raste në vitin 2021 krahasuar me katër vjet më parë. Një studim i Shërbimeve Shëndetësore Kombëtare (NHS) në Mbretërinë e Bashkuar zbuloi se dhjetë vjet më parë kishte nën 250 referime, shumica prej tyre djem. Në vitin 2021 kishte më shumë se 5.000. Dhe dy të tretat e tyre ishin vajza.
Duke qenë se fenomeni është relativisht i kohëve të fundit, nuk ka asnjë hulumtim të plotë për të deshifruar shkaqet e sakta pas rritjes së numrit të vajzave që paraqiten në qendrat e tranzicionit.
Por, provat anekdotike të bazuara në intervistat me prindërit sugjerojnë se rrjetet sociale ka një rol për të luajtur. Vajzat adoleshente shpesh e shohin disforinë gjinore si një mekanizëm përballues ndaj çështjeve të tilla si pakënaqësia me pamjen e tyre fizike.
Përhapja e përmbajtjeve të ndërlidhura në rrjetet sociale dhe historitë e tranzicionit të paverifikuara dhe shpesh të romantizuara në TikTok po luajnë gjithashtu një rol në formësimin e vendimit të vajzave të mitura.
Ekspertët thonë se problemi më i madh qëndron te mungesa e hulumtimit mbi pasojat afatgjata të terapive për ndryshimin e gjinisë.
Shirit i ulët
Në Mbretërinë e Bashkuar dhe vende të tjera të ashtuquajtura të zhvilluara, rruga drejt tranzicionit gjinor zakonisht funksionon diçka si kjo: një vajzë që shkon në shkollë u thotë prindërve të saj se dëshiron të ndryshojë emrin dhe pamjen e saj, dërgohet te një psikiatër, i cili, pas një ose dy vizitave e referojnë fëmijën te një endokrinolog, i cili nga ana e tij e vendos fëmijën në ilaçe.
Bicalutamide, një ilaç që përdoret për pacientët me kancer, u jepet djemve si një bllokues i pubertetit. Droga ndryshon pamjen e tyre, duke i bërë ata më femërorë.
Testosteroni që u jepet vajzave thellon zërin e tyre dhe rezulton në rritjen e qimeve në fytyrë.
Nëse prindërit protestojnë, mjekët dihet se i trembin ata se fëmija i tyre është i prekshëm ndaj vetëvrasjes nëse nuk lejohet të vazhdojë.
Gribble i Universitetit Western Sydney thotë se rregullat dhe rregulloret që mbikëqyrin ndërhyrjen mjekësore, të tilla si udhëzimet e Shoqatës Botërore Profesionale të Shëndetit të Transgjinorëve, nuk janë të besueshme.
“Ashtu si ata as që thonë se mastektomia e dyfishtë do të ndikojë në ushqyerjen me gji,” thotë ajo.
Përderisa bënte kërkime për punimin e saj, i cili tregonte keqardhjen e një gruaje që kishte hequr gjoksin, Gribble u “trondit” kur zbuloi se kishte pak prova për ndonjë përfitim për vajzat që morën ilaçe ose zgjodhën operacionin.
“Disa nga revistat po lejojnë botimin e punimeve që bëjnë pretendime shumë të forta që nuk mbështeten me prova. Kjo është një gjë shumë shqetësuese.”
Një “punë kërkimore” nxori një konstatim përfundimtar mbi kënaqësinë e vajzave të mitura që iu hoqën gjoksin me operacion – duke kërkuar përgjigjen e tyre tre muaj pas operacioneve, thotë ajo.
“Ju nuk mund t’i bëni ato pretendime. Ata ishin vetëm tre muaj pas operacionit. Është një fëmijë që është 14 ose ndoshta 15 vjeç. Në 5 ose 10 vjet, ata mund të kenë një fëmijë dhe si do të ndiheshin për këtë? Unë mendoj se kjo është ajo që është kaq shqetësuese. Cilësia e hulumtimit është vërtet e dobët.” /trtworld
