Në këtë varg kuranor, Zoti e lidh leximin me fisnikërinë dhe bujarinë e Tij. Kjo lidhje nuk është rastësore: ajo nënkupton se dija dhe leximi janë porta përmes së cilës njeriu hyn në fushën e bujarisë së Zotit.
Sa më shumë që njeriu lexon, kupton dhe mendon, aq më shumë merr nga bujaria hyjnore – jo vetëm në sferën shpirtërore, por edhe në jetën materiale dhe civilizuese.
Kështu, historia e njerëzimit dëshmon këtë ligj hyjnor:
• Grekët e lashtë ishin ndër popujt më të lexuar e më të ditur të kohës së tyre; ata themeluan filozofinë, shkencën dhe artin, prandaj u ngritën në majat e qytetërimit dhe ushtruan ndikim mbi botën.
• Myslimanët, kur morën me seriozitet urdhrin “Lexo”, u bënë më të diturit e epokës së tyre. Ata hapën rrugët e dijes, krijuan universitetet e para, dhe sollën dritë në një botë që ishte ende në errësirë.
• Në kohën moderne, ata që zotërojnë dijen, shkencën dhe kulturën e leximit janë po ata që gëzojnë pasuritë, teknologjinë dhe epërsinë në botë.
Prandaj, “Lexo” nuk është vetëm një urdhër fetar por është thirrje për fisnikëri njerëzore dhe hyjnore.
Në çdo epokë, Zoti i nderon më shumë ata që lexojnë, mendojnë dhe kërkojnë, sepse përmes tyre shfaqet bujaria e Tij në botë.
Hoxhë Halil Avdulli
