E di, se lapsi, sado të jetë i gjatë, kurrë nuk do të arrijë te nyja e pushkës, dhe se boja sado të thotë bukur, do të duket e zbehtë (e dobët) në prani të gjakut! Por janë fjalët që ziejnë në kraharorin tim dhe pata dëshirë t’i shkruaja. Gasani përpara meje ka thënë: Të gjitha fjalët tona janë ngushëllim i zhurmshëm i mungesës së pushkës!
O kurora mbretërish!
Ajo është beteja e parë në histori, në të cilën rezultati i paraprin përfundimit! E gëzofshi këtë fitore, e cila nuk e ndryshon kohën (afatin) e përfundimit të betejës! Ju krijuat në shpirtin e kësaj etnie një çarje, që nuk riparohet kurrë, ngulët në kufomën e tij një gozhdë, që nuk munden ta heqin dhe i kthyet të tërë ymetit shpirtin, që e kishte humbur, sikur Israfili fryu te njerëzit e vdekur, që të ngrihet (zgjohen)! Mbollët te ne ndjenjën e krenarisë, ju nuk dini gjë për to, sepse zogjtë nuk e dinë se çfarë shkakton zëri i tyre në zemrat e dëgjuesve dhe trëndafili nuk mundet t’i marrë erë aromës së tij.
O kurora mbretërish!
Allahu i Madhëruar nuk zgjedh për betejën më të pastër, veçse ushtrinë më të pastër. Ne, pasha Allahun jua kemi zili për këtë përzgjedhje, dhe se Allahu e ka lejuar të dërgojë te nipërit e majmunëve robërit e Tij, t’u shkaktojnë atyre ndëshkimin më të dhembshur. Kështu që ishit robërit e Tij, të cilët i zgjodhi, dhe se Pejgamberi (a.s) na ka lajmëruar se tabori më i mirë është tabori i Askalanit, dhe ne i pamë brigadat duke e sulmuar!
Ju mjafton nderi, pasha Allahun, të jeni tefsiri (komenti) i ajeteve të Mus’hafit (Kur’anit) dhe premtimi i Pejgamberit (a.s) në librat e Hadithit, e ne të forcojmë dhe të shtojmë besim për mbi besim, se kjo fe është e vërtetë, se nuk ka triumfues, përveç Allahut, ju jeni njerëzit e Tij dhe të dëlirët e Tij dhe se ju do të triumfoni, me ndihmën e Tij.
O kurora mbretërish!
E dimë, se ju në fund të fundit, jeni njerëz, se lufta është e dhimbshme, bombardimet janë lënduese, shpërngulja është e lodhshme dhe humbja e të dashurve është kurbet! Por, Allahu nuk e humb frutin e degës, që nuk t’i mbart ato dhe se Ai obligon të mundurën, jo të pamundurën, e nëse ndjeni dhimbje, edhe ata ndjejnë dhimbje… kështu ka vazhduar praktika e Allahut në konfliktin mes të vërtetës dhe të kotës, se nuk mund të ketë triumf pa sprovë dhe as siguri, veçse t’i ketë paraprirë frika!
Në betejën e Handekut, zemrat e sahabëve arritën deri në grykë, sepse grupacionet (aleancat) nga jashtë, jehuditë dhe munafikët (hipokritët) nga brenda, dhe të gjithë kishin vënë bast, se këto janë ditën e fundit të Islamit! Pas dhjetë viteve nga beteja e Handekut, sahabët godisnin dy perandoritë, romake dhe persiane!
Ju sot shtroni rrugën për në xhaminë Aksa, dhe se pasha Allahun ato nuk janë, vetëm se pak vite, që nuk i kalojnë gishtat e njërës dorë, përveçse ne do të falemi në xhaminë Aksa, të çliruar, me mirësinë e Allahun, pastaj me mirësinë e xhihadit dhe qëndresës suaj!
O kurora mbretërish!
Nuk jeni vetëm, edhe nëse pamja duket e tillë… pas jush është një ymet që zien dhe një gjigant i ngujuar në strofën e tij, i ka trokitur shpirti dhe e kanë ngjallur ndjenjat e krenarisë dhe përmallimi i tij për çlirime të reja… dhe se Allahu do ta ndryshojë gjendjen, në një gjendje tjetër, me ndihmën e Tij dhe me bujarinë e Tij!
Nëse ushtritë ju kanë zhgënjyer, popujt ju kanë madhëruar… e nëse nuk ju kanë mbështetur avionët, ju kanë mbuluar lutjet.
Pastaj, a nuk jeni në të drejtën, në Bejtul-Makdis dhe prehrin e saj? A nuk jeni premtuar të zhgënjeheni përpara se të lindni, por ju jeni të përgëzuar me qëndresën, derisa t’ju vijë urdhri i Allahut, e ju ndërkohë jeni të tillë?!
Qofshi të bekuar, qoftë i bekuar xhihadi juaj, ju puthsha këmbët, përpara kokave tuaja… dhe selam!
Ed’hem Sherkavi
Nga: Lavdrim Hamja
