Rrëfim i udheheqesit te haxhit te asaj kohe 👇
“Koha e haxhit ka filluar, kështu që unë shkova të takoj haxhinjt nga e gjithë bota si udhërrëfyes për haxhinjët. Dhe një ditë u vonova për të takuar haxhinjët dhe nuk kishte njeri që të drejtonte. U aferua nje haxhinje, ai më pyeti nëse mund të punoj si udhërrëfyes bashke me mua me haxhileret. Kur pashë pozicionin tim, pranova ofertën e tij, i bindur se nuk do të merrja shumë prej tij. Por mendoja vetem për familjen time, mendova se duhet të shpenzoj para për ta sepse ata kanë nevojë për mua.
Unë fillova biznesin tim me të. Unë e udhëzova këtë njeri gjatë gjithë Haxhit.
“Më në fund, sezoni i pelegrinazhit ka mbaruar dhe është koha për të shkuar”. Ky burrë që fliste pak gjatë pelegrinazhit dhe dukej një person i mirë, dhe me tha:”Merre këtë zarf dhe mos e hap derisa të mos të me shohësh, pasi te largohem dhe shko me të menjëherë te Guvernatori i Mekës”. Dhe une e morra një premtim se nuk do ta hapja, kështu që menjëherë u ula dhe me pas shkova në Mekë dhe ia dhashë zarfin guvernatorit. Sapo e hapi, u ngrit dhe tha: “Sulltan Abdulhamidi e paska vulos”.
U ngurtësova nga habia sepse isha udhërrëfyes i tij gjatë gjithë Haxhit.
Me këtë letër, Sulltan Abdulhamid Han kishte urdhëruar guvernatorin të më jepte një shtëpi të madhe dhe të caktonte një rrogë mujore për mua dhe fëmijët e mi.
Sulltan Abdulhamidi, Allahu e mëshiroftë, konsiderohet si sulltani i parë osman që ka shkuar fshehurazi në Haxhe.
